Methofill, cena i dostępność w aptekach

• jesteś uczulony na substancje czynną lub substancje pomocnicze zawarte w leku Methofill,
• u dzieci poniżej 3. roku życia,
• cierpisz na niewydolność wątroby i stężenie bilirubiny wynosi u Ciebie powyżej 5 mg/dl (85,5 µmol/l),
• jesteś uzależniony od alkoholu,
• chorujesz na ciężką niewydolność nerek,
• stwierdzono u Ciebie choroby układu krwiotwórczego, takie jak hipoplazja szpiku kostnego, leukopenia, małopłytkowość lub istotna klinicznie niedokrwistość,
• jesteś w trakcie ciężkiego, ostrego lub przewlekłego zakażenia (np. w trakcie gruźlicy, zakażenia wirusem HIV),
• masz owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej oraz stwierdzoną czynną chorobę wrzodową,
• jesteś w trakcie szczepienia z wykorzystaniem żywych szczepionek.

• Należy zwrócić uwagę, iż lek przyjmowany jest tylko raz w tygodniu, podskórnie. Zaleca się wybór określonego dnia w tygodniu, jako "dnia podania leku".
• Lek powinien być podawany przez personel medyczny, chyba że lekarz zdecyduje, iż pacjent jest wstanie aplikować lek samodzielnie w warunkach domowych.
• Metotreksat należy stosować z dużą ostrożnością (jeśli w ogóle) u pacjentów z ciężkimi czynnymi lub przebytymi chorobami wątroby, zwłaszcza poalkoholowymi.
• U pacjentów w podeszłym wieku należy rozważyć zmniejszenie dawki ze względu na związane z wiekiem osłabienie czynności wątroby i nerek oraz zmniejszenie ogólnoustrojowych zasobów kwasu foliowego.
• U pacjentów z kumulacją płynów w trzeciej przestrzeni (z wysiękiem opłucnowym lub wodobrzuszem), okres półtrwania metotreksatu może wydłużyć się nawet 4-krotnie, dlatego konieczne może być zmniejszenie dawki lub w niektórych przypadkach odstawienie metotreksatu.
• Przed rozpoczęciem leczenia (zarówno po raz pierwszy, jak i po przerwie w stosowaniu leku) oraz raz w miesiącu w trakcie trwania leczenia, pacjent powinien mieć wykonaną pełną morfologię krwi z rozmazem oraz oceną liczby płytek krwi, badanie na poziom enzymów wątrobowych, stężenie bilirubiny i albuminy w osoczu, zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej i badanie czynności nerek. Jeżeli jest wskazanie kliniczne, należy wykluczyć również gruźlicę i zapalenie wątroby.
• Przed rozpoczęciem podawania produktu leczniczego Methofill u kobiet należy wykluczyć ciążę.

• Odpowiedzi na leczenie można spodziewać się zazwyczaj po 4-8 tygodniach stosowania leku. Po tym czasie należy stopniowo zmniejszać dawkę leku, aż do najmniejszej, możliwie skutecznej dawki podtrzymującej.
• Pacjenci poddawani leczeniu powinni pozostawać pod właściwym nadzorem lekarza, aby można było bezzwłocznie wykryć i ocenić możliwe objawy działania toksycznego lub reakcji niepożądanych.
• Podczas zwiększania dawki leku, zawsze należy wykonać kontrolną morfologię z rozmazem, ocenę jamy ustnej i gardła (w celu wykluczenia zmian w błonie śluzowej), badania czynnościowe wątroby, badanie czynności nerek, ocenę czynności układu oddechowego,
• U pacjentów otrzymujących małe dawki metotreksatu mogą ujawniać się chłoniaki złośliwe. W takim przypadku leczenie należy przerwać. Jeżeli chłoniak nie wykazuje cech samoistnej regresji, konieczne jest wdrożenie chemioterapii.
• W trakcie leczenia metotreksatem może uaktywnić się zapalenie skóry wywołane promieniowaniem i oparzenia słoneczne (reakcja „z przywołania”). Ekspozycja na promieniowanie UV podczas leczenia metotreksatem może nasilać zmiany łuszczycowe.
• W trakcie leczenia i przez co najmniej 6 miesięcy po jego zakończeniu, kobiety i mężczyźni powinni stosować skuteczne metody antykoncepcyjne.
• Jednoczesne stosowanie leków z grupy inhibitorów pompy protonowej (np. omeprazol, pantoprazol) może spowalniać wydalanie metotreksatu.
• Podczas leczenia metotreksatem należy unikać nadmiernego spożycia napojów zawierających kofeinę lub teinę (kawa, napoje zawierające kofeinę, czarna herbata).

• Równoczesne stosowanie antagonistów kwasu foliowego (np. trymetoprym, sulfametoksazol), może w rzadkich przypadkach powodować ostrą pancytopenię megaloblastyczną.
• Równoczesne stosowanie produktów powodujących niedobór kwasu foliowego (np. sulfonamidy, trymetoprym/sulfametoksazol), może nasilać toksyczność metotreksatu. Zatem zaleca się szczególną ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z niedoborem kwasu foliowego.
• Preparaty witaminowe lub inne produkty zawierające kwas foliowy, kwas folinowy i ich pochodne, mogą zmniejszać skuteczność metotreksatu.
• Skojarzone stosowanie metotreksatu i retinoidów (np. acytretyna, etretynat) zwiększa ryzyko hepatotoksyczności.
• Antybiotyki (np. penicyliny, glikopeptydy, sulfonamidy, cyprofloksacyna i cefalotyna) mogą, w pojedynczych przypadkach, zmniejszać klirens nerkowy metotreksatu. Może to prowadzić do zwiększenia stężenia metotreksatu w surowicy, wystąpienia hematotoksyczności i toksycznych objawów ze strony przewodu pokarmowego.
• Antybiotyki (np. penicyliny, glikopeptydy, sulfonamidy, cyprofloksacyna i cefalotyna) mogą, w pojedynczych przypadkach, zmniejszać klirens nerkowy metotreksatu. Może to prowadzić do zwiększenia stężenia metotreksatu w surowicy, wystąpienia hematotoksyczności i toksycznych objawów ze strony przewodu pokarmowego.
• Probenecyd, słabe kwasy organiczne (np. diuretyki pętlowe i pirazole [fenylobutazon]) mogą powodować spowolnienie wydalania metotreksatu. Można przyjąć, że w efekcie nastąpi zwiększenie stężenia leku w surowicy i nasilenie działań toksycznych na układ krwiotwórczy.

Wśród częstych działań niepożądanych zaobserwowanych po zastosowaniu leku Methofill opisano:

• zmiany w obranie krwi: niedokrwistość, małopłytkowość,
• ból głowy, zmęczenie, senność,
• zapalenie płuc, śródmiąższowe zapalenie pęcherzyków płucnych lub płuc z towarzyszącą eozynofilią,
• biegunkę, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, niestrawność, nudności, zmniejszenie łaknienia, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej,
• reakcje skórne: świąd, wysypkę.

• substancja czynna: metotreksat (w postaci metotreksatu disodowego),
• substancje pomocnicze: sodu chlorek, sodu wodorotlenek (do ustalenia pH), woda do wstrzykiwań.