Lotensin, cena i dostępność w aptekach

• jesteś uczulony na substancję czynną lub jakiekolwiek substancje pomocnicze zawarte w leku Lotensin,
• u dzieci poniżej 7 roku życia,
• u dzieci powyżej 7 roku życia, u których współczynnik przesączania kłębuszkowego wynosi mniej niż 30 ml/min,
• po stosowaniu innych leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny wystąpił u Ciebie obrzęk naczynioruchowy,
• jesteś uczulony na inne leki z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny,
• jesteś po niedawno przebytym przeszczepie nerki,
• cierpisz na hiperaldosteronizm pierwotny,
• stwierdzono u Ciebie rzadką, dziedziczną nietolerancję galaktozy, niedobór laktazy typu Lapp lub zespół nieprawidłowego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Pacjenci cierpiący na różnego typu alergie lub astmę oskrzelową są bardziej podatni na wystąpienie działań niepożądanych powstałych w wyniku zastosowania leku Lotensin.

Pacjenci poddawani odczulaniu z zastosowaniem jadu owadów błonkoskrzydłych, powinni po konsultacji z lekarzem czasowo odstawić lek Lotensin, aby uniknąć wystąpienia reakcji rzekomo anafilaktycznej, objawiającej się m.in. wstrząsem, utratą świadomości w czasie do 20 minut od kontaktu z substancją.

Pacjenci poddawani dializoterapii z użyciem błon o dużej przepuszczalności, powinni zachować szczególną ostrożność. Konieczne może okazać się zastosowanie błon dializacyjnych innego typu lub leku nadciśnieniowego z innej grupy, na czas prowadzenia dializ.

Lotensin należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby lub postępującą chorobą wątroby, gdyż niewielkie zmiany gospodarki wodno-elektrolitowej mogą wywołać śpiączkę wątrobową.

U pacjentów ze zwężeniem zastawki aorty lub innym zwężeniem drogi odpływu z lewej komory serca, należy zachować szczególną ostrożność.

W leczeniu nadciśnienia tętniczego, zwykle stosowana dawka leku Lotensin wynosi 10 mg na dobę. W razie niewystarczającej kontroli ciśnienia tętniczego, po konsultacji z lekarzem dawkę można podwoić do 20 mg leku na dobę. Maksymalna dobowa dawka leku to 40 mg.

W leczeniu zastoinowej niewydolności serca (ZNS) początkowa dawka wynosi 2,5 mg leku na dobę. Jeżeli po 2-4 tygodniach stosowania objawy nie ustąpią, dawkę leku można zwiększyć do 5 mg na dobę. Po konsultacji z lekarzem dawkę można zwiększyć maksymalnie do 10-20 mg leku na dobę.

• Jeśli po zastosowaniu leku Lotensin wystąpi obrzęk naczynioruchowy twarzy, warg, języka, głośni lub krtani, preparat należy odstawić natychmiast. Pacjent powinien zostać pod obserwacją lekarza, aż do ustąpienia objawów. Konieczne może okazać się również podanie adrenaliny, w celu uniknięcia niebezpiecznej dla zdrowia i życia niedrożności dróg oddechowych.
• U pacjentów z układową, zapalną chorobą tkanki łącznej, u których występowały zaburzenia czynności nerek, należy kontrolować liczbę białaych krwinek podczas terapii lekiem Lotensin.
• Pacjenci, u których podczas stosowania leku wystąpiła żółtaczka lub znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, leczenie preparatem Lotensin powinni przerwać i pozostać pod odpowiednią kontrolą lekarza.
• Pacjenci cierpiące na zaburzenia czynności nerek powinni zostać regularnie poddawani ocenie czynności nerek w trakcie terapii lekiem Lotensin.
• W razie wystąpienia uporczywego, suchego kaszlu, po zastosowaniu leku Lotensin, terapię należy przerwać po konsultacji z lekarzem.
• Pacjenci z cukrzycą przyjmujący insulinę lub doustne leku przeciwcukrzycowe powinni monitorować stężenie glukozy we krwi, zwłaszcza na początku stosowania leku Lotensin.

• Leki moczopędne należy odstawić na 2-3 dni przed rozpoczęciem terapii preparatem Lotensin. Jeśli odstawienie leków moczopędnych nie jest możliwe, należy zmniejszyć dawkę leku Lotensin do 5-10 mg na dobę, aby uniknąć nadmiernego obniżenia ciśnienia tętniczego.
• Jednoczesne stosowanie leków znieczulających o działaniu hipotensyjnym, może doprowadzić do znacznego spadku ciśnienia.
• Przyjmowanie preparatów stosowanych w leczeniu hipokalemii, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek lub cukrzycą może prowadzić do znacznego wzrostu poziomu potasu we krwi.
• Leku Lotensin nie należy łączyć z preparatami z grupy antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenem, gdyż może to prowadzić do wystąpienia niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek.
• Leki, takie jak baklofen, amifostyna, leki przeciwdepresyjne czy przeciwpsychotyczne mogą nasilać hipotensyjne działanie preparatu Lotensin, dlatego ich jednoczesne stosowanie wymaga odpowiedniego dawkowania lub w niektórych przypadkach może być przeciwwskazane.
• Nie zaleca się jednoczesnego stosowania leku Lotensin wraz z lekami oszczędzającymi potas, suplementami potasu lub zamiennikami soli kuchennej zawierającymi potas.
• Leki z grupy sympatykomimetyków zmniejszają przeciwnadciśnieniowe działanie benazeprilu.
• Jednoczesne stosowanie z allopurynolem, prokainamidem, cytostatykami, preparatami immunosupresyjnymi, kortykosteroidami, zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń hematologicznych, zwłaszcza leukocytozy i leukopenii.
• Benazepril zwiększa toksyczne działanie soli litu.
• Jednoczesne stosowanie doustnych leków przeciwcukrzycowych lub insuliny, może prowadzić do znacznego spadku poziomu glukozy (hipoglikemii).
• Jednoczesne przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych może osłabić działanie leku.
• Jednoczesne stosowanie heparyny zwiększa ryzyko hiperkaliemii.

Do najczęściej obserwowanych działań niepożądanych leku Lotensin należą:

• ból głowy, zawroty głowy,
• kołatanie serca,
• uderzenia gorąca,
• kaszel,
• zaburzenia żołądkowo- jelitowe,
• wysypka, nagłe zaczerwienienie twarzy, świąd,
• nadwrażliwość na światło,
• częste oddawanie moczu,
• uczucie zmęczenia.

Rzadziej opisano również:

• obrzęk naczynioruchowy, obrzęk ust lub twarzy,
• nerwowość, bezsenność,
• zapalenie wątroby,
• ból stawów, zapalenie stawów, bóle mięśniowe.

• substancja czynna: chlorowodorek benazeprilu,
• substancje pomocnicze: krzemionka koloidalna bezwodna, celuloza mikrokrystaliczna, olej rycynowy uwodniony, laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana żelowana, krospowidon, hypromeloza, żelaza tlenek żółty, żelaza tlenek czerwony, makrogol 8000, talk, dwutlenek tytanu