Januvia, cena i dostępność w aptekach

Lek Januvia ma za zadanie obniżać stężenie cukru we krwi pacjenta, dzięki blokowaniu rozkładu hormonów zwanych inkretynami. Hormony inkretynowe są uwalniane przez organizm, po spożyciu pokarmu, a ich zadaniem jest pobudzanie trzustki do wytwarzania insuliny. Gdy ich rozkład jest zablokowany trzustka produkuje więcej insuliny w odpowiedzi na podwyższony poziom cukru we krwi. Gdy stężenie cukru we krwi jest niskie, lek nie działa. Ten preparat przeciwcukrzycowy hamuje wytwarzanie glukagonu (substancji, która zwiększa produkcję cukru przez wątrobę). Normalizacja wydzielania insuliny i glukagonu, umożliwia utrzymanie poziomu cukru we krwi na właściwym poziomie, stężenie glukozy we krwi na czczo i po posiłku jest obniżone. Dzięki temu lek zmniejsza ryzyko powikłań, które często występują u pacjentów z cukrzycą. 

Ten preparat stosowany jest samodzielnie lub w połączeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, w tym z insuliną.

• jesteś uczulony na sitagliptynę (substancję czynną) lub którykolwiek ze składników leku,
• chorujesz na cukrzycę typu I.

Przed rozpoczęciem stosowania preparatu oraz w trakcie leczenia zalecana jest kontrola czynności nerek. U chorych z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, a także u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek poddawanych hemodializom lub dializom otrzewnowym konieczne jest, aby lekarz indywidualnie dostosował dawkowanie. Należy zastosować szczególną ostrożność przed zastosowaniem tego leku u pacjentów przyjmujących inne leki przeciwcukrzycowe np. pochodne sulfonylomocznika lub insulinę, ze względu na ryzyko zbyt dużego obniżenia poziomu cukru we krwi. 

Również pacjenci z chorobami trzustki, z kamieniami żółciowymi, uzależnieni od alkoholu, z wysokim stężeniem triglicerydów we krwi lub z kwasicą ketonową w przebiegu choroby, muszą rozważyć wraz z lekarzem bezpieczeństwo stosowania tego leku, w ich indywidualnym przypadku. 

Stosowanie tego leku u dzieci i młodzieży, poniżej 18 roku życia, nie jest wskazane. 

Aby terapia była skuteczna pamiętaj o przestrzeganiu diety cukrzycowej i regularnej aktywności fizycznej. 

Jeżeli zapomniałeś zażyć lek o określonej porze, przyjmij go od razu, gdy tylko sobie przypomnisz. Nie zmieniaj pory przyjęcia kolejnej dawki, lecz weź następną o zwykłej porze. W przypadku przypomnienia sobie o pominiętej dawce, gdy zbliża się już czas przyjęcia następnej tabletki, pomiń przyjęcie opuszczonej dawki. Nigdy nie podwajaj zaleconej ilości leku, nawet gdy pominąłeś przyjęcie tabletki. 

Przed rozpoczęciem stosowania leku Januvia  poinformuj lekarza o wszystkich lekach, które aktualnie przyjmujesz, także o tych zakupionych bez recepty. Pamiętaj o konsultacji także wtedy gdy nowe leki zostały wprowadzone już podczas trwania terapii lekiem Januvia. 

Badania kliniczne tego preparatu wykazały, że ryzyko wystąpienia interakcji z innymi, jednocześnie przyjmowanymi lekami jest znikome. Niektóre substancje mogą być przetwarzane przez organizm w podobny sposób, a przez to ich działanie może być wzmocnione lub osłabione. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, gdy lek Januvia podawany jest z pewnymi lekami przeciwgrzybicznymi (ketokonazol, itrakonazol), lekami stosowanymi w leczeniu HIV (rytonawir), antybiotykami (klarytromycyną).

Podczas łącznego stosowania preparatu Januvia i digoksyny zaobserwowano u pacjentów podwyższone stężenie digoksyny we krwi, w porównaniu z grupą kontrolną, nie przyjmującą leku Januvia. W celu uniknięcia zatrucia digoksyną, zaleca się monitorowanie poziomu digoksyny we krwi.

Przerwij przyjmowanie leku i niezwłocznie skontaktuj się z lekarzem, gdy zauważysz u siebie działania niepożądane, do których zalicza się: silny ból brzucha w rejonie żołądka, który może promieniować w kierunku pleców, nudności, wymioty. Objawy te mogą być wywołane zapaleniem trzustki. 

Natychmiast odstaw preparat gdy zauważysz reakcję alergiczną, która może objawiać się: pokrzywką, wysypką, pęcherzami, łuszczeniem się skóry, obrzękiem języka, twarzy lub gardła. 

Ten terapeutyk często przyjmowany jest w połączeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi. W zależności od zastosowanego połączenia leków, mogą występować różne działania niepożądane.

• W połączeniu z metforminą:
• Często występują: zbyt niskie stężenie cukru we krwi, nudności, wzdęcia, wymioty.
• Rzadziej występują: zaparcia lub biegunka, ból żołądka, senność.
• W połączeniu z sulfonylomocznikiem i metforminą:
• Często występują: zbyt niskie stężenie cukru we krwi, zaparcia
• W połączeniu z pioglitazonem:
• Często występują: obrzęki kończyn górnych i dolnych, wzdęcia.
• W połączeniu z pioglitazonem i metforminą:
• Często występują: obrzęki kończyn górnych i dolnych.
• W połączeniu z insuliną (z lub bez metforminy):
• Często występuje grypa.
• Rzadziej występuje suchość w ustach.
• Lek stosowany samodzielnie:
• Często występują: zbyt niski poziom cukru we krwi, infekcje górnych dróg oddechowych, bóle głowy i gardła, uczucie zatkanego nosa, katar, zapalenie kości i stawów, bóle kończyn. 
• Rzadziej występują: świąd, zawroty głowy, zaparcia, bóle mięśni.

Substancją czynną jest sitagliptyna w dawce 25 mg. 

Substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna (E460), wapnia wodorofosforan bezwodny (E341), kroskarmeloza sodowa (E468), magnezu stearynian (E470b), sodu fumaran stearynowy, poli(alkohol winylowy), 65 makrogol 3350, talk (E553b), tytanu dwutlenek (E171), żelaza tlenek czerwony (E172) oraz żelaza tlenek żółty (E172).

1. Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych - Charakterystyki Produktów Leczniczych (http://leki.urpl.gov.pl/).

2. PubMed - Biblioteka Medycyny Narodowego Instytutu Zdrowia USA (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed).