Sortuj
20 produktów zawierających Wankomycyna, w tym 20 na receptę.
8 produktów można aktualnie znaleźć w aptekach.
Wankomycyna to antybiotyk glikopeptydowy o silnym działaniu bakteriobójczym, stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych, zwłaszcza w szpitalach. Jest skuteczna wobec bakterii Gram-dodatnich, takich jak Staphylococcus aureus (w tym szczepy oporne na metycylinę - MRSA), Enterococcus oraz Clostridium difficile. Działa poprzez hamowanie syntezy ściany komórkowej bakterii, co prowadzi do ich zniszczenia. Wankomycyna jest często stosowana w przypadkach, gdzie inne antybiotyki są nieskuteczne lub przeciwwskazane.
Wankomycyna dostępna jest w kilku postaciach farmaceutycznych, które są przepisywane wyłącznie na receptę:
kapsułki doustne (np. Vancomycin hydrochloride) – wykorzystywane głównie w leczeniu rzekomobłoniastego zapalenia jelit wywołanego przez Clostridium difficile,
proszek do sporządzania roztworu doustnego – stosowany w terapii zakażeń jelitowych, podobnie jak kapsułki (np. Vancomycin-Mip 500),
proszek do sporządzania roztworu do infuzji (np. Vancomycin AptaPharma, Edicin, Vancomycin-Mip 500) – stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń ogólnoustrojowych, takich jak sepsa, zapalenie wsierdzia, czy zakażenia kości.
Infuzje są podawane wyłącznie w warunkach szpitalnych w ramach lecznictwa zamkniętego i nie można ich nabyć w aptece na receptę.
W jakich schorzeniach stosowana jest wankomycyna?
Czy mogę przerwać stosowanie wankomycyny, jeżeli poczuję się lepiej?
Jakie są przeciwwskazania do stosowania wankomycyny?
Jak długo trwa leczenie wankomycyną?
Czy wankomycynę można stosować podczas ciąży?
Czy wankomycynę można stosować podczas karmienia piersią (laktacji)?
Z jakimi lekami nie powinno się łączyć wankomycyny?
Jakie są działania niepożądane wankomycyny?
Wankomycyna to antybiotyk stosowany głównie w leczeniu ciężkich zakażeń szpitalnych wywołanych przez bakterie Gram-dodatnie, takich jak Staphylococcus aureus (w tym szczepy oporne na metycylinę, MRSA), Enterococcus, czy Clostridium difficile. Wykorzystywana jest przede wszystkim w leczeniu zapaleń wsierdzia, sepsy, zakażeń kości, skóry oraz w rzekomobłoniastym zapaleniu jelit. Wankomycyna jest zazwyczaj stosowana w przypadkach, gdy inne antybiotyki są nieskuteczne lub pacjent ma na nie alergię.
Nie wolno przerywać stosowania wankomycyny, nawet jeśli nastąpi poprawa stanu zdrowia. Wczesne zakończenie terapii może prowadzić do niepełnego wyeliminowania bakterii, co zwiększa ryzyko nawrotu infekcji i rozwoju oporności bakterii na lek. Wszelkie zmiany w stosowaniu wankomycyny powinny być konsultowane z lekarzem.
Przeczytaj artykuł: Antybiotyki - czy przestaną działać?
Wankomycyny nie należy stosować u pacjentów, którzy wykazali nadwrażliwość na ten lek. Szczególną ostrożność należy zachować u osób z niewydolnością nerek, ponieważ wankomycyna może prowadzić do nefrotoksyczności. Dodatkowo pacjenci z problemami słuchu powinni poinformować lekarza, ponieważ lek może uszkodzić słuch (ototoksyczność). Przy długotrwałym leczeniu konieczne jest regularne monitorowanie stężenia leku we krwi, aby uniknąć toksyczności.
Czas trwania leczenia wankomycyną zależy od rodzaju i ciężkości zakażenia. Zazwyczaj kuracja trwa od kilku dni do kilku tygodni, zwłaszcza w przypadku ciężkich zakażeń, takich jak zapalenie wsierdzia czy sepsa. Dokładne zalecenia co do długości terapii ustala lekarz prowadzący.
Wankomycynę można stosować w ciąży jedynie wtedy, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Chociaż dostępne badania nie wskazują na bezpośrednie ryzyko wad rozwojowych, lekarz zawsze powinien ocenić ryzyko i korzyści przed przepisaniem tego antybiotyku ciężarnym pacjentkom.
Wankomycyna przenika do mleka matki, dlatego jej stosowanie podczas karmienia piersią powinno być dokładnie rozważone przez lekarza.
Wankomycyny nie należy łączyć z lekami, które mogą nasilać jej toksyczność, zwłaszcza nefrotoksyczność i ototoksyczność. Należy unikać jednoczesnego stosowania z aminoglikozydami (np. gentamycyną), amfoterycyną B oraz lekami moczopędnymi, takimi jak furosemid. Leki te mogą zwiększać ryzyko uszkodzenia nerek i słuchu.
Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi są reakcje alergiczne (wysypki, świąd), nefrotoksyczność (uszkodzenie nerek) oraz ototoksyczność (uszkodzenie słuchu). Inne objawy mogą obejmować tzw. zespół czerwonego karku, czyli nagłe zaczerwienienie skóry i spadek ciśnienia krwi podczas szybkiego wlewu dożylnego. Może również dojść do reakcji nadwrażliwości, gorączki, nudności i biegunki.
„Kompendium Farmakologii” pod redakcją naukową Waldemara Jańca
https://go.drugbank.com/drugs/DB00512
Dokładamy wszelkich starań, aby nasz artykuł jak najlepiej oddawał dostępne informacje, ale nie można go traktować jako konsultacji farmaceutycznej. Przed zażyciem leku należy przeczytać ulotkę, a w przypadku pytań skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Wszystkie podane w artykule nazwy produktów oraz zdjęcia są przykładowe i nie stanowią żadnej formy reklamy. Wszystkie prawa autorskie do artykułu są zastrzeżone przez GdziePoLek sp. z o.o.
od 155,98 zł
od 999,99 zł
od 299,99 zł
od 1349,99 zł
od 299,99 zł