Impfung gegen COVID-19 bei Menschen mit Thrombose, Einnahme von Antikoagulanzien - ist das sicher?

Przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych, podobnie jak występowanie zaburzeń krzepnięcia, nie stanowi przeciwwskazania do szczepienia przeciw COVID-19. W przypadku tej grupy pacjentów należy jednak zachować szczególną ostrożność, dlatego zaleca się zasięgnięcie opinii lekarza, który prowadzi leczenie przeciwzakrzepowe, ponieważ to on ma największą wiedzę na temat zdrowia danego pacjenta. Osoby stosujące leki przeciwzakrzepowe przed wykonaniem szczepienia powinny poinformować o tym osobę szczepiącą - rekomenduje się bowiem, by u tych pacjentów użyć cienkiej igły ≤0,5 mm (≥23 G) i zastosować mocny ucisk miejsca wstrzyknięcia przez co najmniej 2 minuty. Przed szczepieniem nie ma potrzeby odstawienia leku, jednak lekarze zalecają, by poddawać się szczepieniu nie w szczytowym momencie działania leku (ok. 4-5 godzin po podaniu), lecz najlepiej przed przyjęciem kolejnej dawki, kiedy działanie leku jest najsłabsze.

Zgodnie ze Stanowiskiem Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów oraz Konsultanta Krajowego dotyczącym szczepień przeciw SARS-CoV-2 u chorych
hematologicznych, u chorych z małopłytkowością, szczepienie może być bezpiecznie podane przy liczbie płytek krwi > 30 G/l, dlatego decyzję o podaniu szczepionki należy skonsultować z hematologiem.

Jeśli chodzi o stanowisko Międzynarodowego Towarzystwa Zakrzepicy i Hemostazy (ISTH), chorzy z zaburzeniami zakrzepowymi są znacznie bardziej narażeni na wystąpienie ciężkich powikłań zatorowo-zakrzepowych po przebyciu COVID-19, stąd uznaje się, że korzyści ze szczepienia znacznie przewyższają ewentualne ryzyko.

Odroczenie szczepienia może być konieczne natomiast u pacjentów, u których w ciągu ostatniego miesiąca została zdiagnozowana żylna choroba zakrzepowo-zatorowa.

Reasumując, zgodnie z aktualnymi wytycznymi, szczepienie przeciwko COVID-19 nie jest przeciwwskazane u pacjentów z chorobą zakrzepową, przyjmujących leki przeciwzakrzepowe. Jak jednak wiadomo, wytyczne zawierają zalecenia ogólne, a oceny bezpieczeństwa w opisanym przez Panią przypadku powinien dokonać indywidualnie lekarz prowadzący. W przypadku, gdy opinie lekarzy są niejednoznaczne, może warto skonfrontować ze sobą oba stanowiska, a w razie, ewentualnie zasięgnąć opinii innego specjalisty.